همه ی ما مسلمانان که علاقه ی بین زن و شوهر رو یکی از نشانه های بارز وجود خدا می دونیم،وقتیکه می بینیم بعضی از آیینها گرایش جنسی را ذاتا پلیدی و آمیزش جنسی را-ولو باهمسر شرعی-موجب تباهی و سقوط می دانند،تعجب می کنیم.
عجبتر اینکه در قدیم این عقاید آنچنان در افکار عمومی نفوذ کرده بود که موجب اختلالات روانی و بیماری های روحی زیادی شده بود.
جالبه که این عقیده در قدیم بیشتر بین مسیحیا رواج داشته(چرخش 180 درجه ای در مقایسه با زمان حاضر)؛چرا؟
مجرد زیستن حضرت عیسی،بهونه ای شد که روحانیون مسیحی علت این کار حضرت را پلیدی ذاتی این عمل بدونن اما درهر صورت کلیسا برای تولید نسل اجازه ازدواج غیر قابل فسق(بدون طلاق)رو به روحانیون مسیحی می ده.
همچنین همه ی ماها میدونیم تو ملل قدیم وادیان مختلف برای مقام زن ارزشی قائل نبودن.
حالا دین اسلام چه نگاهی به این موضوع داره:
اسلام کوچکترین اشاره ای به پلیدی گرایش جنسی نمیکنه و برای تنظیم میزان این گرایش و کنترل کردن آن تدابیری رو اتخاذ کرده که به هیچ وجه محدودیت نمیاره.(بماند که در حال حاضر اسلام رو برای من و شما یه جور دیگه تعریف کردن)
حالا یه داستان:
روزی همسر عثمان بن مظعون(یکی از یاران وفادار رسول اکرم)اومد نزد رسول واز عبادت زیاد عثمان و عدم توجه او به زندگی شکایت کرد
رسول گرامی اسلام با خشم نزد عثمان رفتن و به او فرمودن:ای عثمان؛بدان که خدا مرا برای رهبانیت نفرستاده است،شریعت من شریعت فطری آسانی است.
من شخصا نماز می خوانم و روزه می گیرم و باهمسر خود آمیزش می کنم؛این سنت من است و پیروانم باید آن را بپذیرند.
